عوامل فیلم

تهیه کننده و کارگردان: سید رضا میرکریمی

نویسنده: مهران کاشانی

بازیگران: فرهاد اصلانی، مریلا زارعی، ماهور الوند، شاهرخ فروتنیان

خلاصه داستان

ستاره برای دیدار آخر با پونه از آبادان راهی تهران می شود.پرواز برگشت او به دلیل هجوم گرد و غبار به شهر لغو می شود و او مجبور است شبی را در تهران سپری کند. احمد پدرش بلافاصله پس از آگاهی از موضوع راهی تهران می شود. بازگشت او به تهران تداعی کننده قصه ی تکراری عمه فرزانه است .

 

نقد فیلم

از نظر نگارنده نگرش میرکریمی نسبت به سینما رقیق شده ی نظرات کارگردانانی چون ترنس مارلیک است که ارزش تصویر را بیش از داستانِ فیلم قلمداد می کنند. در این نگرش وظیفه کارگردان مهیا کردن شرایطی است که بیننده با تماشای تصاویر به مقصود پی ببرد نه از طریق دیالوگ هایی شبیه به نمایشنامه رادیویی. طرفداران این دیدگاه معتقد به نادیده گرفتن ارزش داستان در فیلم نیستند بلکه سهم تصویر در تاثیرگذاری بر مخاطب را بیشتر می دانند.

“دختر” مانند سایر آثار سید رضا میرکریمی پر از تصویر است و دغدغه اجتماعی-اخلاقی. قاب ها حساب شده ، مهندسی و کارت پستالی هستند و نسبت آن ها با نماهای قبل و بعد مشخص است. طبق انتظاری که از فیلم میر کریمی باید داشت ، برای ارائه تصویر در هر موقعیت زمانی و مکانی، فرمولی خاص در نظر گرفته شده و قاب ها به تناسب شرایط داستان رنگ متفاوتی به خود می گیرند. بر این اساس نماهای مربوط به شهر آبادان زیبا و گرم ، موقعیت های مربوط به فضای شهری تهران سرد و شلخته و سکانس های مربوط به پالایشگاه با شکوه و پرطمطراق نمایش داده شده است. تلاش گروه فیلمسازی برای فیلمبرداری اثر به ویژه برای سکانس های غبارآلود شهر آبادان و اتوشات های بدیع کار، قابل تقدیر است. به طور کلی غنای بصری شکل گرفته در فیلم “دختر” برای نمایش بر پرده عریض سینما مناسب بوده و قدم اول برای مجذوب کردن بیننده در آغاز فیلم را برداشته و در زمان های کندی ریتم اثر برای رفع این نقص به یاری کارگردان آمده است.

میرکریمی در آخرین اثر خود توجه بیشتری به جایگاه داستانِ فیلم کرده است. داستان “دختر” پر حادثه تر از سایر آثار اوست و شاید به همین دلیل عامه پسندتر از آن ها می نماید. در “دختر” خبری از شخصیت های متعدد و ارتباطات عجیب و غریب وجود ندارد. شخصیت های فیلم محدود اما عمیق هستند و رفتارهایشان برای بیننده قابل هضم است. اطلاعات دادن فیلم درباره شخصیت ها قطره چکانی صورت می گیرد و بیننده ذره ذره از کلیات به جزئیات داستان وارد می شود و تاثیر با دوامی بر ذهن بیننده می گذارد. استفاده درست از فلش بک در ابتدای فیلم بین فضای شهری و بومی، فاصله گذاری کرده و نقطه عطف صحیحی برای تغییر مسیر داستان به منظور تعمیم موضوع به جامعه ایجاد کرده است.

بازی ها، روان، سینمایی و تاثیرگذار است. برونگرایی فرزانه ، درونگرایی ستاره و رفتارهای دوگانه احمد در محیط کار و خانواده،  متناسب با ویژگی کاراکترها ارائه گردیده است. بازی ها حتی در صحنه های پرتنش کنترل شده و بدون حرکات اضافی انجام می شود و در انتقال حس مورد نظر کارگردان بدون حرکات اگزجره به بیننده موفق عمل می کند. رفتارهای طبیعی و نزدیک به واقعیت بازیگران از ویژگی هایی است که در سایر آثار آقای میرکریمی هم دیده می شود.

ادامه نقد در سایت فیلموویز