بسم الله الرحمن الرحیم
محبت درست نشود مگر در میان دو تن که یکی دیگری را گوید "ای من".
شاید تمام توضیحی که برای وبلاگم لازم است را بتوان در این شعر قیصر عزیز خلاصه کرد:
نه چندان بزرگم
که کوچک بیابم خود را
نه آن قدر کوچک
که خود را بزرگ...
گریز از میانمایگی
آرزویی بزرگ است؟
نه خود را شاعر می دانم و نه منتقد حرفه ای سینمایی. اما نمی توان درباره ی ورودی های ذهن بی تفاوت بود و آن ها را در ذهن رها کرد.پس ناچار به نوشتنیم .گاهی به صورت نقد فیلم و یادداشت و گاهی با اندگ چاشنی خلاقیتی در قالب شعر .اما برای نوشتن به اندک سوادی نیاز است و تلاش برای کسب همین اندک سواد انگیزه ای ست برای نوشتن .
باشد که از این رهگذر در راه تکامل قدمی برداریم.