عوامل فیلم
کارگردان: مسعود جعفری جوزانی
تهیه‌کننده: فتح‌الله جعفری جوزانی
نویسندگان: مسعود جعفری جوزانی و محمدهادی کریمی
بازیگران: محسن تنابنده ، فتح‌الله جعفری جوزانی ، حمید گودرزی ، احمد مهران‌فر، گوهر خیراندیش ، سحر جعفری جوزانی و علی نصیریان
خلاصه داستان
امرالله خان و فتح الله خان دو بزرگِ روستایی در لرستان هستند که رقابت آنان بر سر کرسی شورای روستا ،اختلاف میان دو خانواده اصلی شهر را تشدید می کند.
نقد کوتاه
فیلم شروع مناسبی ندارد که دلیل عمده‌ی آن شوخی‌های تلویزیونی و کم اثر آن است؛ اما با گذشت دقایقی از فیلم و آغاز رقابت‌های انتخاباتی، خود را بازسازی می‌کند و شوخی‌های اصلی فیلم خنده را به لب تماشاچیان می‌نشاند. بازی‌ها بسیار حساب شده و روان است. با وجود تعدد بازیگران و تکلم تمامی آنان با لهجه لری، راکورد دیالوگ‌گویی تمام آن‌ها حفظ شده و فقط حمید گودرزی در سکانس‌های پر تنش از خط خارج می‌شود و گاهی هم لهجه‌ی تنابنده نزدیک به لهجه شخصیت نقی در پایتخت می‌شود. از نظر نگارنده تنابنده، بهترین بازی فیلم را ارائه نموده است. انتقال و به اصطلاح پاس دادن دیالوگ‌های بازیگران، به خوبی انجام می‌شود که دلیل عمده‌ی این مزیت را می‌توان کارگردانی خوب جوزانی و انتخاب بازیگران دقیق آن دانست. فیلم با نقص جدی مواجه نیست، اما به نظر می‌رسد تدوین جزیی‌نگرتر فیلم می‌توانست از پرش‌های داستانی، جلوگیری کند که نمونه‌ی بارز آن در سکانس نزاع خیابانی سهراب با مردان فرستاده شده از طرف رهام است. تدوین همزمان این صحنه‌ها با نوازندگی آقای مدیر نتوانسته شوریدگی، از جان گذشتگی و شیدایی عشق سهراب به ماه گل را به خوبی منتقل نماید. مشکل دیگر ایران برگر پایان‌بندی انیمیشن‌گونه‌ی آن است که هر چند با فضای فانتزی داستان هم خوانی دارد اما فاقد هرگونه خلاقیت و دراماتیزه شدن است.
ایران برگر در فضاسازی مقایسه‌ای میان حال و هوای روستا در روزهای انتخابات و وقایع چند ساله گذشته کشور، موفق عمل می‌کند؛ اما به نظر می‌رسد آقای جوزانی بیش از حد از کنار وقایع چند سال گذشته راحت عبور می‌کند. بستر مناسبی که ایشان فراهم آورده‌اند، می‌طلبید که انتقادات جدی‌تری را با زبان طنز به بیننده منتقل کنند؛ اما از این کار صرف نظر می شود. شاید ترس آقای جوزانی گرفتاری در دام شوخی‌های سیاسیِ سطح پایینی بوده است که در چند سال اخیر در فیلم‌های کمدی شاهد آن بوده‌ایم. با توجه به این که جناب جوزانی از لرهای غیور هستند، از اظهار نظر درباره‌ی این که فیلم به تمسخر این مردم شریف پرداخته است یا نه خودداری میکنم. به طور کلی ایران برگر، کمدی نسبتا شریفی‌ست که در خنداندن بیننده موفق است، اما حرف جدی و جدیدی را به او منتقل نمی‌کند و باید منتظر باشیم و نظاره کنیم که آیا با گذشت زمان به باد فراموشی سپرده خواهد شد یا نه؟ نظر نگارنده در این باره مثبت است.
ویرایش متن:چیستا حاجیان
این نقد بر اساس نسخه نمایش داده شده در سی و سومین جشنواره فیلم فجر نوشته شده است.
این نقد در سایت فیلموویز منتشر شده است.
این فیلم رو بنابر شرایط خاصی که داشتم دو بار دیدم و هر بار از طنز زیبایش هم خندیدم و هم گریستم. از نظر من بیننده ی علاقه مند به هنر سینما، و گریزان از سینمای سخیف و ضعیف، این فیلم از معدود فیلم های ساخته شده موفق در ژانر سینمای کمدی ایران هست ،بخصوص که بخوبی به ماهیت موضوع اتنخابات در این کشور هم پرداخته. بی نقص اگر نباشد کم نقص است. به سهم خودم از عوامل سازنده اش حمایت میکنم و ضمنا عشقی دوچندان هم نسبت به هموطنان عزبز لر در دلم احساس میکنم.